بررسی مقایسه ای اثر تزریق هورمون gnrha و عصاره هیپوفیز cpe بر القاء و همزمانی اوولاسیون، هماوری نسبی، درصد لقاح، تخمه گشایی، تلفات و بازماندگی لارو در ماهی طلایی carassius auratus

در این پژوهش اثر تزریق هورمون gnrha و عصاره هیپوفیز بر روند تسریع رسیدگی نهایی جنسی و زمان تخمریزی، میزان هماوری نسبی، کیفیت تخم های قابل استحصال، درصد لقاح، درصد تخمه گشایی، تلفات و بازماندگی لارو در مولدین ماهی طلایی (گُلدفیش) carassius auratus مورد بررسی قرار گرفت. مولدین ماهی طلایی در 5 گروه به ترتیب در تیمارهای 10 و 20 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده بدن مولدین هورمون gnrha، 3 و 5 میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده بدن مولدین عصاره هیپوفیز (cpe) و گروه شاهد (بدون تزریق هورمون) تقسیم بندی شدند. مولدین ماده دو مرحله و با فاصله دوازده ساعت و مولدین نر یک مرحله و همزمان با تزریق دوم مولدین ماده مورد تزریق قرار گرفتند. در پایان آزمایش در گروه­های دریافت کننده هورمون، تمامی مولدین به مرحله باروری رسیدند. در حالیکه در گروه شاهد هیچ یک از مولدین به این مرحله نرسیدند. تعداد تخم­های قابل استحصال در مولدینی که تحت تزریق هورمونی gnrha و cpe قرار گرفتند، به ترتیب در تیمارهای 10 و 20 میکروگرم  gnrhaبه ازای هر کیلوگرم وزن بدن و 3 و 5 میلی­گرم  cpeبه ازای هرکیلوگرم وزن بدن برابر با 81/57±2110، 51/41±2557، 07/55±1962 و 01/65±2429 بود، و افزایش معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان می داد (05/0p<). قابلیت باروری تخم ماهیان تحت تیمارهای هورمونی gnrha و cpe نیز به ترتیب برابر با 55/47±21/1399، 47/48±72/1772، 19/49±51/1179 و 52/38±33/1590 بود، تعداد لاروهای تفریخ شده به ترتیب برابر با 96/32±1206، 83/36±4/1491، 53/53±84/982 و 23/32±34/1395 بود، تعداد لاروهای بقا یافته نیز به ترتیب برابر با 41/33±96/1092، 36/41±17/1336، 43/54±62/880 و 89/32±74/1230 بود، که به لحاظ آماری بین نتایج تیمارها و گروه شاهد اختلاف معنی­داری وجود داشت (05/0p<).